De Berliner höhenweg Zillertal in 8 dagen

De voorbereiding van een huttentocht

Al geruime tijd staat de Berliner Höhenweg op het verlanglijstje. Een pittige tocht van acht dagen in het Zillertal in Oostenrijk. Hij is 85km lang en heeft 6.800 klimmeters en 7.100 dalende meters als je in Finkenberg begint en in Mayrhofen eindigt. In het voorjaar doe ik nog een oproep in de gps wijzer nieuwsbrief. Misschien wil er wel iemand deze tocht ook gezamenlijk maken. Helaas levert dat niet iemand op.

Al vroeg in het jaar reserveer ik de hutten. De Olpenerhutte blijkt dan al vol te zitten. Ik had daarvandaan een top beklimming willen doen. Het is geen probleem deze hut over te slaan. Alle andere hutten zijn nog te boeken, maar in het weekend is er nog maar weinig plek beschikbaar. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik in mijn omgeving heuvels heb. Daardoor kan ik tijdens mijn voorbereiding heuveltjes beklimmen. Daarnaast bekijk ik enkele keren via een webcam, die op de Ahornalm in het Zillertal staat, hoe de omstandigheden zijn. De sneeuw dooit wel goed, maar er blijft op 2.000m hoogte nog lang sneeuw liggen. Omdat de tocht tot 3.100 m gaat zal er hoog nog veel sneeuw liggen. Ik neem contact op met de hüttenwart van enkele hutten. Zij vertellen dat er nog veel sneeuw ligt op de hoge overgangen. Ik besluit in ieder geval stijgijzers voor sneeuwvelden aan te schaffen.

De eerste dag van de Berliner höhenweg naar de Gamshutte

Na een autorit vanuit Nederland begin ik met de eerste etappe. Deze is kort (7 km), maar wel gelijk met ruim 1.000 hoogtemeters. Ik parkeer bij de cabinelift in Finkenberg. Het is deze dag erg warm, dus het zal wel zweten worden. De route gaat vooral door het bos. De hut ligt op 1.921m net boven de bomengrens, zodat je goed zicht hebt op het Zillertal. De Gamshütte is een knusse hut. Er is een heerlijke koude buitendouche. Op het terras ontmoet ik enkele Nederlanders die de tocht andersom hebben afgelegd. Maar zij hebben twee etappes via het dal en deels met de bus afgelegd. De weersvoorspelling geeft voor morgen 25mm regen en onweer. Zal de route te te volgen zijn? In ieder geval zijn er meer mensen die de tocht morgen willen gaan lopen. Waarschijnlijk zijn er acht lopers. Dat is altijd een prettig idee. Iedereen laat het afhangen van de weersvoorspelling morgenochtend. Er zijn in ieder geval mogelijkheden om tussendoor naar het dal af te zakken.

Dag 2 Berliner höhenweg naar het Friesenberghaus

De voorspellingen zijn beter dan verwacht. Het lijkt geruime tijd droog te blijven. Het zal later in de middag gaan regenen en onweren. Hoe laat precies is moeilijk te voorspellen. Het is wel mistig en daardoor erg vochtig. Omdat het een lange en zware tocht is, is tijdig vertrekken van belang. Voor de tocht staat 9,5 uur looptijd. Ik start als eerste voor de anderen uit, in de verwachting dat ik wel ingehaald zal gaan worden. Iedereen oogt in ieder geval een stuk jonger. Echter onderweg zie ik alleen de uit Rusland afkomstige solo loopster op een uitzichtpunt pauzeren. Zou er dan toch voor de dal variant gekozen zijn?

Acclimatiseren

Ik merk dat ik totaal nog niet geacclimatiseerd ben. Mijn hartslag is hoog en bij een klim merk ik dat ik het rustig aan moet doen om mijn ademhaling goed te houden. Het was dus heel wat slimmer geweest om eerst een of meer dagen te acclimatiseren. De Garmin Fenix geeft dat ook feilloos aan. Het is onderweg erg vochtig. De schoenen en broek zijn al snel doorweekt. Volgende keer toch ook maar gamaschen meenemen. De tocht is afwisselend ondanks dat je regelmatig geen zicht hebt. Zo nu en dan vlak en dan weer een stevige klim, maar ook enkele blokkenvelden. Er zijn ook fraaie watervallen. Toch gaat het voorspoedig, want als ik een eerste bordje passeer zou ik drie uur onderweg moeten zijn. Over dat stuk heb ik slechts twee uur gedaan. Na een prachtig bergmeertje, waar ik een wat langere pauze neem, komt een stevige klim. Deze voelt erg zwaar en een paar keer schiet de kramp in de benen. Doordat het miezerig is en ik de regenjas aan heb, zweet ik enorm. De watervoorraad slinkt dan ook snel. Ik maak veel korte stops om niet te snel te gaan. Toch ben ik al om 14.30u in het Friesenberghaus. Dus ik ben voor de 15,3km lange route met 1.300 hoogtemeters 7,25 uur onderweg geweest. Daarvan heb ik een krappe 5,5 uur gelopen. Het levert me ’s avonds meteen een bijnaam op: “the flying Dutchman”. Gelukkig komt iedereen tijdig binnen voor het avondeten.

’s Avonds houdt de huttenward een uitgebreid verhaal over de tocht en het weer. Als je hem moet geloven is de tocht bijna onmogelijk om te doen, omdat er zwart ijs kan zijn en veel sneeuw. Daarnaast is er kans op mist en onweer. Allemaal omstandigheden om niet over de kammen te gaan. We gaan het zien, omdat de lastige etappes pas vanaf dag 4 komen.

Dag 3 Berliner höhenweg naar het Furtschaglhaus

Gelukkig een goede nacht gehad en daarna een prima uitgebreid ontbijt. toch ben ik nog maar beperkt aan de hoogte gewend. Vandaag pas om 8.30 u. vertrokken voor een niet al te ingewikkelde wandeling. Het is wel weer bijna 14km. Het is helaas wel erg mistig, vochtig en koud. Tijdens het eerste deel tot de Olpenerhütte kom ik alle andere lopers tegen. Vlak voor de hut is er een hangbrug, maar vanwege de mist niks bijzonders.

Olpenerhütte

In de hut neem ik een lange pauze. Eerst een cola om het vocht aan te vullen en nog een lekkere warme chocomel met een heerlijke apfelstrudel. De meesten nemen ook een pauze in deze hut. Nu volgt er wel een hele wonderlijke afdaling. Het lijkt wel filelopen.  Wat is hier aan de hand? Het blijkt dat foto’s van de hangbrug op Instagram de meeste gedeelde zijn, omdat je vandaar af ook het stuwmeer kunt zien. Zoek maar eens op de afbeeldingen ervan. Helaas hebben wij dat niet zo gezien, omdat het mistig was. De afdaling is stevig en regelmatig van keurige traptreden voorzien. Het lijkt wel een vierbaanssnelwandelweg. Blijkbaar om de vele Chinezen en andere volksstammen die nooit in de bergen lopen, gemakkelijk boven te krijgen op hun simpele schoenen. Er zitten zelfs mensen al huilend aan de kant. Ik ben benieuwd hoe iedereen heel beneden komt. Het is toch een afdaling van 600m van gemiddeld 22%. Ik loop na de afdaling een stukje door en wacht op de anderen. Het is wel een koud en nat plekje om te lunchen, maar er staan banken. Langs het stuwmeer loop ik samen met de twee Nederlanders op. Daarna in de klim lopen we in ons eigen tempo rustig omhoog. Gelukkig heeft elke hut – de een beter dan de ander – een trockenraum. De natte spullen direct uitgehangen en een warme douche genomen. Dat laatste vind je zeker niet in elke hut. Een enkele heeft zelfs helemaal geen douche. De avond brengen we met de groep samen door. Deze is inmiddels aardig uitgebreid tot een man of 10. De dag van morgen is het gespreksonderwerp. We moeten morgenochtend de laatste weerberichten afwachten om een goed besluit te nemen. In ieder geval heb ik voorgesteld om gezamenlijk als groep te lopen zodat we elkaar kunnen helpen. Voor sommigen is het zelfs de eerste huttentocht. Ik beschouw me zelf dan als een ervaren bergwandelaar.

Dag 4 Berliner höhenweg naar de Berliner hütte

Gaat het lukken om vandaag over de Schönblicher Scharte te gaan? We hebben de afgelopen dagen wel wat slechte berichten gehoord van mensen die er omheen zijn gegaan of van de huttenward die aangaf dat het misschien wel gevaarlijk kan zijn. De voorspellingen zijn echter goed. Het grootste deel van de groep durft het aan. Enkelen gaan onderlangs en een stukje met de bus. We vertrekken om 7.50 u. De klim met 800 hoogtemeters en een gemiddeld stijgingspercentage van 26% gaat vooral nog in de wolken. Toch klaart het regelmatig op zodat we mooie uitzichten op de bergen hebben. Het eerste deel gaat soepel. In een lekkere tred gaan we naar boven. Ik loop rustig achter aan.

We zien ook waar we heen moeten. De overgang over de schartl zien we goed, maar hoe de route precies loopt, kun je nog niet zien.  Het venijn van de klim zit hem natuurlijk in de staart. We komen nu snel een sneeuwveld tegen en lopen over een graat. Het gaat bij iedereen goed. Het laatste deel is inderdaad erg steil.

Als ik het achteraf in BaseCamp terugkijk is het wel 50%. We nemen een pauze bovenop de Schönblicher Scharte, maar laten de echte top voor wat het is. We hebben mooi uitzicht. De temperatuur op dit bijna 3.100 m hoge punt zal slechts een paar graden zijn. In de richting van de Berliner hütte hangen weer veel wolken. We bergen de stokken op, omdat we via kabels gaan afdalen. De afdaling gaat wel tot een steilte van 60%. Een klettersteigset is hiervoor niet nodig. Maar handschoenen zijn wel prettig. In de afdaling ga ik als eerste naar beneden. Ondanks dat we afstand houden, moet ik een keer uitwijken voor een vallende steen. We lopen ook over een smalle sneeuw graat. Omdat deze ophoudt moeten we even via een zelfgemaakt trappetje afdalen naar de stenen. Het gaat nog een beetje miezeren, maar daarna komt de zon toch weer door.

Na een lange en inspannende tocht komen we allemaal veilig in de Berliner hutte. We zijn allemaal trots dat we dit gedaan hebben. De aanwijzingen die we gegeven hadden werden ook erg gewaardeerd. Deze grootste hut in de alpen is schitterend. Ik neem vanavond een kop soep en het bergsteiger menu en ga na het spelen van een spelletje vroeg naar bed. Bekijk hier de 3D Relive film van de vierde dag.

Dag 5 Berliner höhenweg naar de Greizer hütte

Dat was heerlijk slapen op een eenpersoonskamer. Om 6 uur opgestaan zodat het ontbijt om 6.30u gestart kan worden. Vandaag is de groep anders van samenstelling. Bijna iedereen gaat de tocht doen. Eén iemand heeft te veel last van de knieën gekregen. Daardoor gaan er twee niet verder mee. Met z’n achten gaan we op pad. De eerste 1,5 uur is het vooral mistig. Het tempo zit er met 3km/u stevig in.

We lopen door een mooi moerassig gebied en niet veel later komen we bij een prachtig bergmeer. Er ligt nog sneeuw en ijs in. Voor een plons is het echt te koud. Bij het meer geef ik samen met Thomas uitleg over het lopen in sneeuw en hoe je moet handelen als je uitglijdt. Op de website van de NKBV lees je er meer over, maar als je geen ervaring hebt, ga dan zeker eerst een keer met een gids mee. Daarna komen er enkele sneeuwvelden. dat gaat goed, want ze zijn niet heel steil. Het klaart nu ook op. Daardoor hebben we steeds beter zicht. Op het laatste sneeuwveld voor de top stel ik voor niet de route te volgen, maar op hoogte te blijven. Daardoor missen we veel stenen. Vooral bij stenen heb je kans door de sneeuw te zakken. Het blijkt een goede keuze te zijn, want een paar lopers voor ons zien we ver in de sneeuw zakken. De laatste twee meter zijn erg lastig om op te komen. We worden hier geholpen om bovenop te komen. Na een pauze beginnen we met de afdaling. We steken eerst een klein sneeuwveldje over. Wel even spannend omdat we de stokken al moesten opbergen. Het volgende steile stok gaat met kabels. We komen nog een aantal sneeuwvelden tegen. Later nemen we nog een steile sneeuwafdaling. In de wat papperige sneeuw gaat iemand onderuit en glijdt enkele meters naar beneden. Gelukkig komt hij goed terecht. Misschien hadden we toch beter zigzaggend kunnen afdalen. De afdaling was lang en wordt afgesloten met een ladder.

We arriveren bij de Floitenbach. de oversteek is lastig, omdat er nog veel sneeuw ligt. Ik zak een eind er doorheen, maar kom veilig aan de overzijde. Ook daarna is het pad nog niet hersteld. We moeten dus even onze eigen weg zoeken. Omdat het lekker weer is pauzeren we even bij een riviertje. Ik zie even later een flink dreigende lucht vanuit Italië aankomen en stel voor weer te gaan lopen. Het is nog een flinke klim. De benen voelen zwaar, maar ook nu komt iedereen voldaan aan bij de hut. Helaas is er geen douche, ook geen koude. Dan maar even op een andere manier het zweet er af spoelen. Het eten smaakt wel prima. Vroeg naar bed zodat we morgen we tijdig op pad kunnen en ook kunnen herstellen van deze loodzware dag.

Dag 6 Berliner höhenweg naar de Kasseler hütte

Na een goed ontbijt, maar mindere nacht zijn we om 7.20 uur met de groep vertrokken. Vandaag is een minder ingewikkelde dag. Het is een tocht van ruim 10km, 800m klimmen en 800m dalen. We lopen het eerste stuk in de schaduw omhoog. Dat is ondanks de lage temperatuur lekker. Zweten doe ik toch wel. Het is wel heerlijk dat het een goed zonnige dag is, maar zoals alle andere dagen wordt er ook vandaag regen met onweer voorspeld. We zijn vrij vlot – binnen 1,5 uur – boven. Ook de afdaling gaat ook lekker. We komen nog wel enkele sneeuwvelden tegen. Iedereen is er inmiddels voldoende bedreven in. Aan de overzijde zie je de Kasseler hütte al liggen, maar het zal nog zeker twee uur wandelen zijn. We komen een prachtig uitzichtpunt tegen. Sinds vele dagen heb ik hier weer internet en ik besluit wat langer te blijven zitten. Het weer is goed. Na een uur pauze ga ik weer verder. Bij de Eisenklamm nog even een stuk met kabels. De tocht gaat verder door een prachtige kom. Het gevolg is wel dat je veel riviertjes moet oversteken. En als gevolg van de vele sneeuw en regenval stroomt er flink wat water in. De schoenen houden het ook vandaag niet droog. Na de zonneschijn komen er enkele buitjes waarvan een met hagel. De lucht wordt snel dreigend. Daarom verhoog ik mijn tempo. Ik nader de groep ook weer en sluit ook aan. Er volgt nog een hangbrug over een bredere rivier voordat we bij de hut zijn om 14.00u. Een uurtje later gaat het echt los met ook onweer.

Dag 7 Berliner höhenweg naar de Edelhütte

Vandaag weer om 6.00 uur op, want er staat een lange wandeling op het programma. In eerste instantie lijkt 14km goed te doen, maar de tocht bestaat uit zeer veel blokkenvelden, steile graspaden, smalle overgangen, afdalingen met kabels en nog meer hobbels. Ook vandaag wordt er na 15.00 uur weer regen en onweer voorspeld. De berichten over de duur van de tocht spreken elkaar tegen. Er staat 9,5 uur voor. Maar gisteren hebben mensen er 13 uur over gedaan. Dat laatste zou betekenen dat ze 1km/u hebben gelopen. Zelfs de 9,5 uur lijkt me erg lang. We besluiten vandaag in tweetallen te lopen, omdat het lopen over de blokken kan leiden tot zeer grote tempoverschillen. Daardoor kan de totale tijd snel oplopen als je steeds op elkaar wacht. Ik loop samen met de Duitse Doreen. Ons tempo is aardig gelijk en de andere waarmee samen is, gaan via het dal naar de volgende hut. We vertrekken als eersten. Onderweg komen we nog een bivakhut tegen. Daar hebben we al een uur tijdwinst geboekt. Het is een prachtig ingerichte bivakhut met goede bedden. We hoeven er geen gebruik van te maken. Het weer is goed, zelfs echt lekker warm. We nemen een lange pauze totdat het volgende tweetal er is. We zien echter niet iedereen komen. Later blijkt dat een tweetal per ongeluk de afdaling heeft genomen. Wij lopen ook een keer even verkeerd, maar gelukkig geeft de gps een koersfout aan. Daardoor vinden we snel het pad weer terug door steil omhoog te lopen. Na het bivak komen de blokken velden. Vooraf was gezegd dat wel 75% van de route uit deze velden zou bestaan. Dat vinden we wat overdreven, maar vermoeiend is het zeker. We passeren enkele schartl en jochl’s. Na de laatste dalen we steil af. Vooral aan de noordzijde is het steeds erg vochtig en daardoor oppassen geblazen voor uitglijden. We zijn tijdig voor de regen in de hut. Netto hebben we vijf uur gelopen en anderhalf uur pauze gehouden. Helaas is nog niet iedereen voor de regen binnen. Maar uiteindelijk komt iedereen veilig binnen en worden in de hut de ervaringen gedeeld. Na een goede maaltijd met kaiserschmarren als toetje worden er nog spelletjes gespeeld en nagepraat. Op naar de laatste dag.

Dag 8 Berliner höhenweg naar Mayrhofen – Finkenberg

Het ontbijt wordt vanaf zeven uur geserveerd. Het is geen buffet, dus je hebt weinig keuze. Ik wil vandaag ook weer terug rijden naar Nederland, dus ik wil snel na het ontbijt vertrekken. Ik neem van iedereen afscheid. Het was een geweldige week met deze toevallig ontstane groep. De afdaling is 1.600m en er staat vier uur voor. Ik ga er van uit dat dat sneller zal gaan. Na Mayrhofen volgt ook nog een klim naar Finkenberg. Het eerste stuk is nog met mooie uitzichten. Al snel kom je in het bos met gladde wortels. Op het laatste deel loop ik nog samen met Aliaksander. Ook hij gaat naar Finkenberg. Het is niet een heel bijzondere wandeling, maar na Mayerhofen loop je nog een stuk langs een prachtige kloof. De 13km loop ik in 3 uur 😊. Nu nog even wat boodschappen voor onderweg doen en tanken. Na redelijk wat Duitse stau ben ik weer om 21 uur thuis. Moe en voldaan kijk ik terug op deze uitdagende week.

GPS gebruik tijdens deze tocht.

Zoals je kunt lezen was het regelmatig mistig. Ook kon ik regelmatig de markeringen niet zien. In het begin van het seizoen zijn nog niet alle paden hersteld, zeker bij riviertjes is het soms lastig te bepalen waar je moet oversteken. We namen per ongeluk ook een keer een verkeerd pad en tenslotte is het op de sneeuwvelden het handig om te zien waar de route loopt, ook al is het dan soms slim er van af te wijken. In al deze gevallen is gps navigatie erg handig. Wat een handig toestel voor jou is, lees je in de koopwijzer.